En dan… het burlen van de edelherten. Wat een spektakel.
We zouden gaan kijken naar het Grofwildscherm dicht bij Liempde. Daarnaar onderweg bleek dat ze iets verderop aan de andere kant van de weg stonden, in weilanden. Wat een machtig gezicht om ze dan zo vrij te zien lopen.
In de mist, zoals ik al zei, zie je dan het imposante gewei van een mannetjeshert. Later werd duidelijk dat dat de leider van de roedel was. Man, man, was is dat hard werken, leider zijn.
Dat hebben we allemaal gade kunnen slaan. De hindes grazen met hun jongen (van dit jaar) en houden constant de leider in de gaten. Het grote hert loopt tussen de hindes door en in een grotere ronde er omheen. Hij burlt, hard en veel. In een wijdere cirkel er omheen lopen jonge mannetjes.
De jonge mannetjes op de achtergrond.
Zij zijn in de buurt, maar hebben echt nog niks te zeggen. Een stuk of 6 maar liefst liepen er. Verder was er nog een heel groot donker hert die ook dichtbij de hindes kwam. Daar moest de leider wat aan doen. Dat deed hij, maar het kwam niet tot een echt gevecht. Hij deed een aantal dreigende uitvallen. De donkere bok koos het hazenpad en kwam nog dichterbij ons, de toeschouwers staan.
Dit zijn foto's van het rivaliserende hert. Ook geen flauw beest. Dit mannetje stond zo dichtbij dat ik mooie scherpe opnames kon maken.
Aansluitend vond de leider dat de jonge bokken ook te dichtbij waren en die verjoeg naar wat verderop. Voor korte tijd.
Toen was het tijd voor de hindes.
Met korte tussenpozen zagen we hem 3 hindes dekken. De andere hindes graasden gewoon door op 1 metertje afstand.
Een hinde voedde haar jong.
En steeds tussendoor weer burlen.
Deze houding is om de geur van de hindes op te snuiven.
Met meer toeschouwers, keurig op het weggetje, bezien we dit spektakel. Iedereen blij en opgewonden door het mogen meemaken van dit natuurspektakel. Van mist naar een waterig zonnetje.
Burlen, ruiken, verjagen, voeden door de hindes, paren, paraderen. Ik geloof niet dat de leider in deze periode van het leven/seizoen aan eten toekomt.
Na 1 ½ uur waren we koud en hadden we trek. We hadden nog niet ontbeten. Voor dag en dauw waren we vertrokken. Ik ben en blijf onder de indruk dat je zelf de natuur kunt zien. Echt zien, het gedrag waarnemen en zelf vastleggen. Of je in een natuurfilm staat...., zou je bijna zeggen.
De hele dag hield ik een zeer voldaan en blij gevoel over. Wat is Brabant toch mooi.
