Blauwborst
Afgelopen week liep ik in het Bossche Broek, de Bossche Broek, op zijn Bosch. Wat een vogelrijkdom. Ik zag een paapje, roodborsttapuit, blauwborst, rietgors, buizerd, zomertaling, tureluur. Met verrekijker, zonder camera. Dat blijft ook genieten, maar voelt toch als jammer, een gemiste kans wat foto's betreft.
Twee dagen later ben ik met de fiets, alle cameraspullen in de fietstassen en het kinderstoeltje van Suus, mijn kleindochter, voorop. Mijn statief past perfect in de voetensteuntjes en het zitje van het fietsstoeltje. Ik kan dan nog fietsen en ben dus heel mobiel met alle spullen. Een uitvinding kan ik zeggen!
Nu waren er gelukkig ook wat vogels te zien, alleen niet het paapje en de zomertalingen. Jammer, maar ik heb genoeg op de foto kunnen zetten. Een aantal foto's zijn bijgevoegd.
Rietgors
Roodborsttapuit
Graspieper
Tijdens het fietsen/wandelen sprak een medewandelaar mij aan. Hij zag mijn camera met grote lens en vroeg of ik wist dat de bosuil een stukje verderop zit. Na de uitleg dacht ik wel dat ik het zou vinden. Ik ben daarheen gefietst, nadat ik eerst de blauwborst op de foto had gezet.
Blauwborst
De bosuil was niet thuis, maar ik wist vrij zeker dat ik de goede plek gevonden had. Het steenuiltje, wat ook in de buurt moet zitten, heb ik niet gezien, ook de nestkast niet. Dus het plan was er om snel terug te gaan.
Vandaag was het zover. Ik heb niet mijn beste dagen qua gezondheid dus lopen of fietsen met cameraspullen zit er vandaag niet in. Een kort tochtje met de auto en de spullen zat er wel in. Vlakbij geparkeerd en ja hoor!!! De bosuil is thuis. Wat een prachtbeest. Een tijdje heb ik daar staan genieten en fotograferen. De vogel is gewend aan de aandacht en trekt zich daar niets van aan. Een kenner meldde dat hij zich in het gat van de boom laat zakken als hij het beu is. Nu zat hij te poseren, te suffen, soms even rond te kijken bij geluiden van een vogel of kat. De zon scheen, het licht was erg scherp, wat een uitdaging is voor de fotograaf. Even later dreef er een wolkje voor de zon en dat geeft weer een heel ander beeld. Dat is te zien op de foto's.
Bosuil
Toen ik bijna wilde vertrekken kwam de wandelaar van de Bossche Broek met zijn hond weer langs, op de plek van de bosuil. Wat te voet best een eind uit elkaar ligt. Hij heeft me de plek van de steenuil gewezen. We besloten samen dat toeval niet bestaat en dat dat de reden was dat we elkaar weer troffen en ik nu ook weet waar ik de steenuil kan vinden! Wat een leuke contacten ontstaan er buiten, in de natuur met geestverwanten die ook graag buiten zijn en de natuur zien. Dank daarvoor!
Bosuil
Bosuil