Gisteren heb ik genoten in Natuurgebied "De Oostvaardersplassen". Er zijn best veel vogelkijkhutten. Kiezen waar ik zou gaan kijken, valt al niet mee. De avond ervoor op Waarneming.nl gekeken wat waar te zien is geweest. Overal is zoveel te zien. Ik verheugde me al. 7.45 uur in de auto en dat op zondag. Op naar hut "de grauwe gans". Op een uiterst puntje. Dan langzaamaan terugwerken. Kijken hoever ik zou komen. Het was zondag een sombere dag. Hier in het zuiden nog niet. De zon scheen of het een lust was. Op de hoogte van Utrecht reed ik een wolkendek tegemoet. Het ging regenen. Gelukkig niet steeds. Meestal als ik in een kijkhut was.
Er stonden 3 auto's bij de parkeerplaats bij de grauwe gans. Er was ook een visplek, de andere kant van de dijk op. Ik hoopte dat daar de bezoekers voor waren. Maar het zat vol. 3 man mocht er binnen vanwege coronarisico. Op het drukste moment waren dat er zeker meer. Wat een veelweters van vogelkennis. Heerlijk ondergedompeld in alles wat passeerde, aan kennis en aan vogels. Een opmerking was curieus. "Er is niks te zien...". Ongenuanceerd natuurlijk. Er was niks nieuws te zien, ik denk met een dag ervoor of zo. Dit waren rasvogelaars. Doen niks anders denk ik. Iemand kwam speciaal voor de twee krombekstrandlopers, een dag ervoor gesignaleerd. Die waren er deze ochtend niet. Dan is er dus niks. Niks, om even het plaatje te schetsen, er waren denk ik wel 3000 tot 4000 vogels zichtbaar. Er werd geschat. 2000 slobeenden en 1000 andere eenden. Bijvoorbeeld zomertalingen, krakeenden. Ik zag een bruine rand van allemaal eenden, heel, heel veel.
De boerenzwaluwen zoefden nog door de vogelkijkhut, ondanks het drukke bezoek. Onder een van de plankjes waaraan iemand naar buiten zat te vogelkijken, zat nog een nestje met piepende jongen die gewoon gevoerd werden. De knie van de kijker zat denk ik op 10 cm. afstand van het nest. Geen bezwaar!
Mijn camera, niet de Canon waarover mijn vorige blog ging, maar een systeemcamera, presteerde naar wat ik hoopte. Snel bijna zonder geluid. Klik, klik. scherpstellen en weer door, klik, klik, klik. In de buitenlucht, vogelgeluiden, zo nu en dan een opmerking van een kenner. Veel beter wordt het niet.
Ik voeg foto's bij van de dag van gisteren.
Dit is een nieuwe soort voor mij. De kleine karekiet had ik nog niet gezien en op de foto gezet. Ik kan niet goed beschrijven hoe spannend dat is. Hij zit er, steeds niet goed zichtbaar. Dan toch op tijd de camera klaar, goede instelling, licht, diafragma, Iso... alles moet kloppen. En dan gaat hij daar zo op een rietstengeltje zitten. Je weet het meteen, prachtig licht op de vogel, even stilzittend. Hebbes! De kenners hadden hem al benoemd. "Er zit hier al de hele ochtend een kleine karekiet te flaneren".
Ook deze lepelaar, op een mooi plekje dichtbij. Zat zich te poetsen. Tijd om meerdere foto's te maken. Prachtig de tekening op zijn lepelsnavel te kunnen zien en vastleggen. De camera doet wat hij moet doen. Heerlijk. De verschillende wateroppervlakten, het groen erbij. Ik hou ervan.
Vlak onder de vogelkijkhut door, met een schuin oog naar binnen, een aalscholver aan het vissen. Onder, boven en vrijwel meteen weer onder.
De Bosruiter. Al eens eerder gezien in de Moerputten bij Den Bosch. De ruiters zijn een uitdaging om te determineren. Ik kan dat alleen thuis met de boeken en de computer erbij. Deze vond ik zo mooi vanwege de spiegeling van vogel en plantjes, bijna abstract met het spiegelende licht op het water.
Er volgen nog wat foto's op de site zelf bij de verschillende rubrieken. Kijk ook even bij de roofvogels!
Kommentare