De laatste week was ik onthand. De lichtmeter van mijn trouwe Canon Eos 50D was kapot. Vol goede moed bracht ik haar bij Kamera express om een onderhoudsbeurt te laten doen, samen met mijn oerdegelijke statief. Niet ongerust, even nakijken en weer door. Dat bleek anders. Total loss. Opsturen kost meer geld dan ze waard is. Dat zag ik niet aankomen. Ik dacht, onverwoestbaar, we kunnen nog tijden door samen.
Incasseren dus. Ik realiseerde me dat ik echt een band heb met mijn camera. Rare gewaarwording. Ik geniet zo van deze hobby, die gevoelens projecteer ik op mijn camera, blijkt. Afgelopen week zag ik tal van onderwerpen,vogels-bloemen-insecten-ondergaande zon-luchten, die ik graag gefotografeerd had. Bewust liep ik rond met het gevoel gewoon te kijken, te zijn. Hoe diepgeworteld de behoefte er een mooie afbeelding van te maken, van dat wat ik zie.
De tweede helft van de week was ik wat hersteld van de eerste schok. De behoefte aan een camera maakte dat ik op zoek ging naar hoe verder. Dezelfde soort camera voor een prikkie kopen? Een update? Wat dan?
Gezocht en gekozen. Niet al te lang gedraald. Mijn lenzen kunnen blijven gebruiken is een grote pre. Hoeveel geld wil ik uitgeven en wat wil ik ermee? Je kunt namelijk tot heel gek veel uitgeven. Bij die mogelijkheden en behoeften de meest passende camera gezocht. Met alle verleidingen van ook de volgende lens willen. Die wens heb ik nog kunnen beteugelen. Nu eerst de camera en door met hetzelfde glas. Mijn macrolens(Canon Macrolens EF 100 mm 1:2.8L IS USM) is echt top en mijn zoomlens kan prima. Misschien dat deze nieuwe camera de grenzen van mijn Tamron 150-600 meer blootlegt. Daar kan ik alleen maar achter komen door aan de gang te gaan. Nu wachten. De camera heb ik besteld (Canon Eos D90). Levering duurt een paar dagen. Ik heb nog niet voor een systeemcamera gekozen. Wel heb ik nu een aantal updates wat spiegelreflex betreft. De basiskennis heb ik prima opgedaan met de D500, daarna de D50.
Er is zoveel aan insekten in de tuin momenteel, dat ik wat moest doen. Toch mijn kapotte camera gepakt. Met wat tijd kun je de lichtmeting compeseren met eigen inzicht. Maar wat ik zojuist ontdekte en heb gebruikt, is dat je via liveview toch nog lichtmeting kunt gebruiken. Het nadeel is dat deze manier van fotograferen de batterij in ongeveer 10 minuten leegtrekt. Maar ik heb nog wat foto's gemaakt. Macro, waar ik nog bijzonder veel in kan leren. Ik ben er immers net mee begonnen. De foto zet ik hierbij. Een koolwitje ver ingezoomd. Ik ben steeds verbaasd wat ik erop kan krijgen. Straks met de D90 kan ik een serie foto's maken (bracketing) van een onderwerp, met steeds een ander stukje van het voorwerp scherp. Als je die foto's samenvoegt tot 1 foto heb je een onderwerp van voor tot achter scherp op het beeld. Dat ga ik allemaal weer ontdekken. Wat een heerlijk vooruitzicht!
En ik vind dit al zo leuk en mooi. Je kunt maar ergens blij van worden...
