Goudsbloem
Eerder maakte ik een foto van een calendula in mijn tuin. De foto, macro, ver ingezoomd, laat mooi de kern van de bloem zien en haar lintbloemige diep oranje bladeren. Dat is het feitelijke beeld. Mooi hoor! Leuk om technisch met mijn camera mee bezig te zijn (dat is wel een beetje te zakelijk geschreven voor hoe leuk ik fotograferen vind).
Het moment van de foto werd ik geïnspireerd door de druppels op het blad. Dat bracht mooie gevoelens naar boven. De druppels op dat prachtige oranje blad, wat een schoonheid. Ook in de kern van de bloem zie je water staan. Wat is het toch mooi in de natuur.
Maar er gebeurt veel meer. Ik weet, ik heb dit plantje gekregen van Carla, zij kwam bij ons eten. Het was natuurlijk een gezellige avond. De volgende dag heb ik een mooi plekje in de tuin gezocht, waar de zon bij het jonge plantje kon komen. Er was regen, maar dat is tegenwoordig niet meer genoeg. Met water uit de regenton heb ik het plantje bewaterd, zien groeien, bloemen zien ontwikkelen. Haar geur verspreidde, insecten kwamen daar op af. Zij vlogen af en aan. Verzamelden nectar voor nu en voor de toekomst. Bloemen werden bestoven. De bloem is nog nat van een verse regenbui. Het beeld maakt dat je haar bijna ruikt. Je stelt je de verkoelende regendruppels op je huid voor. Ik kan me mijn stadstuintje voorstellen, ook al ben ik er niet. Dat doet deze foto allemaal. En voor iedereen doet hij wat anders. Ieder heeft zijn herinneringen, ervaringen. Wat maakt het beeld los? Wat heeft zich verbonden aan jou? Waar heb jij je mee verbonden? Deze foto is een brug naar zoveel wat verweven, verbonden is met mij. Ik ben niet meer dezelfde. Ik draag goudsbloem in mij en geef haar aan jou.
